Zawisza Czarny – korzenie                                            

Wieś rodzinna Zawiszy – Garbów leży w powiecie sandomierskim ok. 10 km od Sandomierza, w gminie Dwikozy. Sam Garbów miał w XIV w. 816 morgów ziemi, czyli około 30 łanów. Był to majątek przynoszący średnio 60 grzywien rocznego dochodu, co pozwalało  jego właścicielom na dość dostatnie życie.

Panowie na Garbowie pieczętowali się herbem Sulima. Był to czarny orzeł na żółtym tle - czyli w żółtym polu, a pod nim trzy kamienie w polu czerwonym. O Zawiszy często pisze się Sulimczyk – od nazwy herbu.

Najstarszy znany przodek Zawiszy to żyjący w pierwszej połowie XIV w. jego dziadek, właściciel podsandomierskiej wsi Garbowo. Stefan z Garbowa, bo tak prawdopodobnie brzmiało jego imię, ożenił się z  córką Marcina z Opatkowic i Grodziny w powiecie ksiąskim pod Krakowem i miał z nią trójkę dzieci: córkę Elżbietę i dwóch synów Mikołaja i Marcisza. Mikołaj z Garbowa to właśnie ojciec Zawiszy. Odziedziczył po ojcu słynny Garbów. Był przedstawicielem szlachty średniej, zajmował stanowisko kasztelana konarsko – sieradzkiego, czyli osoby odpowiedzialnej za królewskie stadniny koni na terenie województwa sandomierskiego.  Ożenił się z Dorotą z Grodziny i miał trzech synów: Zawiszę Czarnego, Jana Farureja i Piotra Kruczka.